196) Sen İçinde Bulunduğun Zamanın Çocuğusun (ŞİİR)
Yayin Tarihi 23 Haziran, 2008
Kategori KATEGORİLENMEMİŞ
Sen içinde bulunduğun zamanın çocuğusun
İşine geldiği gibi hareket et
Dostunu defterinden sil
Arkadaşını unut
Akrabanı gözden çıkart
Kendine göre kurallar koy
Bulunduğun yeri iyice daralt
Sen içinde bulunduğun zamanın çocuğusun…
Tatmin olacağın şeyleri yap
Rahatlayacağın şekilde konuş
Aydınlığı hiçe say
Karanlıkta yat
Kendi kendini aldat
Sen içinde bulunduğun zamanın çocuğusun…
Geride bıraktıklarını umursama
Kaybettiklerini aklından geçirme
Sende olmayanları
Başkalarında ara
Kendi kusurlarını
Görmezlikten gel
Büyük adam edasıyla yürü
İnsanlara tepeden bak
Sen içinde bulunduğun zamanın çocuğusun…
Siyaha «beyaz» de
Gündüzü karart
Bir elinle ver, diğer elinle al
Fakiri, yoksulu ağlat
Yaşı kurut… yeşili sarart
Çok biliyormuş gibi görün
Yere düşene bir tekme de sen at!
Sen içinde bulunduğun zamanın çocuğusun…
Üzeyir Lokman ÇAYCI
Ankara, 03.11.2007
Yorumlar
“196) Sen İçinde Bulunduğun Zamanın Çocuğusun (ŞİİR)” yazisina 3 Yorum yapilmis
Yorum yap
Afedersiniz! Böyle bir şiirin kime faydası var? Olumsuzlukların tesbitini yapmak ne kazandırdır?
Olumsuz örnekler,olumsuzluklar doğurur.
Sitemse;kime? niçin?
Eğer amaç; toplumu iyiye yöneltmek eğitmekse,
iyi şeyler düşünmek,iyi şeyler söylemek ve yapmakla ancak olur.
Ne mutlu, Türkçe düşündüm,Türk gibi davrandım diyene!.
Saygılarımla..
M.Nihat Yılmaz
[…] 196) Sen İçinde Bulunduğun Zamanın Çocuğusun (ŞİİR) […]
eğerki gençleri ele alacaksanız,eğitici,bilgi verici sezdirici,Türklerin gelenek göreneğini şiirsel biçimde yazılsaydı daha iyi olacaktı.Tektaraflı bir anlayış,geleceğe hükmetmez.ortak değerler üzerinde durulmalıdır.