400) Türkiye’nin NATO’ya Katılması
Yayin Tarihi 17 Ekim, 2015
Kategori SİYASİ
Türkiye’nin NATO’ya Katılması
1945-1946 yıllarında Sovyetlerin bir yandan Türkiye’nin doğu Anadolu topraklarını resmen istemesi ve öte yandan da Boğazlara yerleşmek hususundaki isteklerini resmen açıklaması, Türkiye Cumhuriyetini, Milli Mücadeledenberi en kritik safhaya sokmakta idi. Egemenlik ve toprak bütünlüğüne karşı yönelen bu tehlike karşısında Türkiye; Sovyet Rusya karşısında gerçekten bir denge unsuru olabilecek bir kuvvete dayanmak ve böyle bir kuvvetin ittifakını elde etmek zorunda bulunuyordu. Bu kuvvet hangisi olabilirdi?
Rus tehlikesine karşı Osmanlı Devleti 1818’e kadar İngiltereye dayanmış ve Rusya’nın Akdeniz’e sarkarak kendi imparatorluğunu tehdit etmesi karşısında da İngiltere Osmanlı Devletini desteklemeyi kendi menfaatleri için yararlı bulmuştu. Fakat Osmanlı İmparatorluğunun yıkılmasını mukadder sayan İngiltere, yine Rus tehlikesine karşı, bu imparatorluğun parçalanması ve yerine kendisine bağlı devletler kurulması yoluna gidince, Osmanlı Devleti de İngiltereden boşalan yere Almanya’yı oturtmayı zorunlu görmüştü. Osmanlı Devleti’nin 1878’den sonra izlediği bu politika kendisini yıkıntıdan kurtaramadı, Milli Mücadele sırasında İngiltere bu sefer hayati bir tehlike olarak ortaya çıkınca, Türkiye, aynı menfaatlere sahip Sovyet Rusyaya dayanma yoluna gitmişti. Fakat Akdeniz’de İtalyan tehdidinin belirmesi karşısında, Türkiye ile İngiltere tekrar birleşmişlerdi. Bununla beraber Türkiye, Sovyet Rusyayı dış politikasının bir unsuru olarak muhafazaya da özel bir dikkat göstermişti. Lakin 1939’un şartları Rus emperyalizmini tekrar canlandırınca, Türkiye ile Sovyet Rusya’nın yolları tekrar birbirinden ayrıldı ve Türkiye Batılılar yanında yer aldı. Fakat daha savaşın ortalarından itibaren Türkiye şunu açık olarak gördü ki, Mihver savaşı kaybedecektir ve özellikle Almanya’nın yenilgisi Avrupa dengesinde büyük bir boşluk meydana getirecektir. Bu boşluktan da Sovyet Rusya yararlanacaktır. Yenilmiş olan Fransa ie, savaşın ağır zahmetleri ile yıpranan İngiltere bu dengeyi kurabilirler miydi? Türkiye bunu, gerçekleşebilecek bir ihtimal olarak görmedi. Şu halde Sovyet emperyalizmi ve bu emperyalizmin kendisine yönelen tehdit ve tehlikeleri karşısında Türkiye için en iyi yol, Sovyet Rusya’dan çok daha güçlü bulunan Birleşik Amerikaya dayanmaktı. İşte savaşın son yıllarından itibaren Türk dış politikasının yöneldiği doğrultu bu olmuştur.
Türkiye Birleşik Amerika’nın ittifakını aramakla beraber, genel oarak ittifaklar ve özellikle ikili ittifaklar Birleşik Amerika’nın bir dış politika prensibi değildi. 1947 Truman Doktrini; Sovyet tehlikesi karşısında Birleşik Amerika’nın Türkiyeyi kendi haline bırakmıyacağını göstermişti. Lakin bu yeterli değildi. Fiili garanti, Türkiyenin güvenliği bakımından sahip olunması gereken asgari zorunlu unsurdu.
4 Nisan 1949 da NATO’nun kurulması ve bu ittifak sistemi ile Birleşik Amerika’nın kolektif ittifak sistemini benimsemesi, şüphe yok ki, en fazla Türkiye için ferahlatıcı olmuştur. Bunun için Türkiye, kurulduğu günden itibaren bu ittifak sistemine katılıp, Birleşik Amerika’nın ittifakına sahip olmak için çaba harcamıştır. Bu çabaların olumlu sonuç vermesi, Türkiye bakımından sıkıntılı geçen birkaç yılı aldı. İlgi çekici bir nokta da, Türkiye’nin NATO’ya katılmasına Birleşik Amerika’nın itirazı olmadığı halde, NATO’nun küçük üyeleri ile İngiltere, bu işe en fazla itiraz edenlerin başında geldi. Norveç, Danimarka, Hollanda, Belçika gibi küçük devletler, Sovyet tehdidine en fazla ve en ağır şekilde maruz bulunan Türkiye’nin NATO’ya katılması halinde, Sovyetlerin buna sert bir tepki göstererek, hemen bir savaş yoluna gitmesinden korktular. Bu devletler, NATO’yu bir güvenlik supabı olarak görmekteydiler. Yoksa Sovyet Rusyaya karşı hemen savaşa girebilecek bir ittifak sistemi olarak almak istemediler. Bu devletlerin bu itirazı, Türkiye’nin NATO’ya katılmasında geciktirici bir faktör olmuştur.
İngiltere’nin itirazı ise bambaşka bir sebepten doğmaktaydı. İngiltere 1947 yılından itibaren, Truman Doktrini ile Amerika’nın ilgisini Doğu Akdeniz bölgesine çektikten ve bu bölgenin güvenliği sorumluluğunu Amerika’nın sırtına yükledikten sonra, Orta Doğudaki sömürgecilik hevesine yeniden hız verdi. İngiltere özellikle Süveyş’ten çekilmek istemiyordu. Halbuki Mısır ise, tam bağımsızlığına kavuşabilmek için, daha 1945’den itibaren İngiltere nezdinde teşebbüste bulunup, bir an önce Süveyş’ten çekilmesini istedi. İki devlet arasında bu konuda müzakereler başladı. Gerçekten İngilterenin Süveyş’ten çekilmek istemeyişinin bir sebebi de, Orta Doğu üzerindeki Sovyet tehdidi idi. Fakat İngiltere aynı zamanda petroller dolayısiyle, Orta Doğu’da tekrar yerleşmek de istiyordu.
Süveyş konusundaki İngiliz-Mısır görüşmeleri tartışmalı bir şekilde devam ederken, Türkiye de NATO’ya katılmak için ısrar etmekteydi. İngiltere, önce, Türkiye’nin güvenlik endişeleri ile kendisinin Süveyş menfaatlerini birleştirerek, Orta Doğu’da bir savunma sistemi kurmak istedi. Mısırın da katılacağı bu savunma sistemi içinde, İngiltere Süveyş’te kalma yetkisini elde edecekti. Halbuki, Türkiye bakımından mühim olan, Birleşik Amerika’nın fiili garantisini, yani Amerika’nın ittifakını elde etmekti. Bu sebeple Türkiye, Orta Doğu savunma sistemine katılmakla beraber NATO üyeliği üzerinde ısrar edince, İngiltere, 1951 Temmuzunda, Orta Doğu Savunma Sistemine katılması şartiyle, Türkiye’nin NATO üyeliğini desteklemeye karar verdi.
Öte yandan, 25 Haziran 1950 de patlak veren Kore Savaşına Türkiye, Birleşmiş Milletler emrine bir tugaylık bir kuvvet vermek suretiyle, en geniş ve en aktif bir şekilde katılan bir kaç devletten biri oldu. Kore savaşlarında Türk askerinin gösterdiği kahramanlık ve mücadele azmi, her türlü övgünün üstündeydi. Kore’de Türk askeri Türk Milletinin savaş değerini belirgin bir şekilde ispat ettiği için, Türkiye’nin NATO üyeliğine yapılan itirazlar da bertaraf edilmiş oldu. Görüldü ki, Türkiye’nin NATO’ya katılması ancak bir kazanç teşkil edecekti. Bu sebeple, 1951 Eylülünde Ottowa’da toplanan NATO Bakanlar Konseyi, 21 Eylül 1951 de yayınladığı bildiride, Türkiye ile Yunanistan’ı da NATO’ya katılmaya davet etmeye karar verdiğini açıkladı.
Bu karar üzerine, İngiltere Orta Doğu savunma sistemini kurma çabalarını hızlandırdı. 13 Ekim 1951 de, Birleşik Amerika, İngiltere, Fransa ve Türkiye, bir Orta Doğu Müttefik Komutanlığı kurulması hususunda Mısır’a teklifte bulundular. Teklife göre, bu komutanlığa Avustralya, Yeni Zelanda ve Güney Afrika Birliği de katılacak ve Süveyş Kanalı’nda bulunacak askeri kuvvetler, bu komutanlık emrinde olacaktı. Bu teklifi, İngiltere’nin Süveyş’ten çekilmemek için bulduğu yeni bir kombinezon olarak gören Mısır, 17 Ekimde teklifi reddetti. İngiltere Süveyş konusundaki tasarısını gerçekleştirememişti. Bunun üzerine NATO Konseyi, aynı gün Londra’da imzaladığı bir protokol ile, Türkiye ve Yunanistanın NATO’ya katılmalarını kabul etti.
Türkiye Büyük Millet Meclisi de, 19 Şubat 1952 de, Türkiye’nin NATO’ya katılmasına karar verdi. Bu şekilde Türkiye Sovyet tehdidine karşı, sadece Birleşik Amerika’nın değil, diğer 13 ülkenin de ittifakını elde etmek suretiyle güvenliğini sağlamış olmaktaydı. Bu yeni gelişme ile, Türkiye şimdi Birleşik Amerika’yı, güvenliğinin, bağımsızlık ve toprak bütünlüğünün korunmasında temel bir unsur olarak almış oluyordu.
Türkiye’nin NATO’ya üye olmak için gösterdiği faaliyet, daha başlangıçtan itibaren Sovyet Rusya’yı rahatsız etmiş ve bilhassa 1951 yılı sonbaharından itibaren Türkiye’nin NATO’ya katılma kararını önlemek için her türlü çabayı harcamıştır. Türkiye ise, Sovyet Rusya’nın yapmış olduğu bu baskılara boyun eğmemiş ve hatta NATO’ya girmek isteyişinin esas sebebinin, Sovyetlerin Türkiyeye yönelttiği tehditler olduğunu belirtmekten de kaçınmamıştır.
Türkiye’nin NATO üyeliği, Stalin’in 5 Mart 1953 de ölümünden sonra Sovyetleri daha da rahatsız etmiştir. Bu sebeple, yeni Sovyet liderliği, 30 Mayıs 1953 de yaptığı bir açıklamada, Türkiye’den toprak talebinde bulunmaktan ve Boğazların ortak savunması hakkındaki görüşlerinden vazgeçtiklerini ifade etmişlerdir. Mamafih, bu bildiriden, Boğazlarda üs isteklerinden vazgeçip geçmedikleri de kesinlikle anlaşılamamıştır. Bu sebeple, Yeni Sovyet liderliğinin Türkiye hakkındaki bu yeni tutumu, Türkiye’de bir güven duygusu yaratmaktan çok uzak kalmıştır. Türkiye’nin Sovyetlere karşı duyduğu bu güvensizlik, bundan sonra, bilhassa Orta Doğu buhranları dolayısıyla daha da artacak ve Türk-Sovyet münasebetleri peşpeşe buhranlar ve gerginlikler içine girecektir.
Kaynak : Fahir ARMAĞANOĞLU – 20.Yüzyılın Siyasi Tarihi
e-tarih.org
Yorumlar
“400) Türkiye’nin NATO’ya Katılması” yazisina 3 Yorum yapilmis
Yorum yap
Sovyetleride ABD’yi de Batı’yı da kontrol edenler aynıdır, yahudiler. Kurtuluş Savaşında savaştığımız ülkeleri de onlar gönderdi. Osmanlı’ya geldiği günden beridir bize karşı savaş sürdüren, yönetime müslümanlıkla sızıp katliamlarla, baskılarla Türklere ticaretten savunmaya el çektirip ermenisiyle, grekiyle diğer yabancılarla ticaretten, sağdan soldan topladıkları paralı askerleriyle savaşlardan kazanıp bir yandan da adımızı kirletenler de onlardır (yönetimi günümüzde ki ellerine geçirip eğitim gibi önemli alanları dini kullanarak işlevinden uzaklaştırıp kolay yönetilip yok edilebilir toplum yaratmak uzmanlık alanlarındandır) Günümüzde akademide, yayınlarda ki etkinliklerini kullanarak tarihi bize karşı olumsuz yazarak bizi hedef gösterenlerde onlardır. Atatürk’ün kovup, islamla ülkeye bulaşıp eğitimi bilim üzerine kurulu ve üreten bir gelecek için gerçekleştirilen Cumhuriyet devrimlerini çöpe atan kripto yahudi menderes ile geri dönüp yarım bıraktıkları işi bitirmek için çalışanlarda. İçeride, dışarıdan destekle yaydırılan islamın yardımıyla tepemize çıkan yahudilerin (kürd adı altında yaşayan yahudilerden söz ediyorum hani şu akpnin, islamcı geçinen oluşumların çoğunluğunu oluşturan yahudilerden) yanında AB ve NATO ile de kontrolü yitirmemek üzere aldılar. (Yahudiler ortadoğu’da ki yahudilere/hebrewlara bize yakın bir ad seçmekle kalmayıp dillerini de Ön-Türkçe üzerine kurdular. Bunun gibi bize ait ne varsa yağmaladıklarını, Balkanlarda ve (kitap üzerinde aleyhimize yazılıyor tüm bunlar) Anadolu’da olup bitenlerin rastlantı sonucu oluşmadığını, Türklerin çoğunlukla yok edilip geri kalanlarında melezleşmesi için çok uzun süre çalıştıklarını, GDO gibi yollarla da genetik soykırımda bulunabileceklerini, varlığımıza karşı savaş sürdürdüklerini bilmenizde yarar var.
>islamı, ümmetçiliği, müslümanlığı yaşamın tüm alanına yay
>islamı kullanarak liyakat dahil tüm düzeni al aşağı et
>toplumun içerisine islamı, müslümanlığı, ümmetçiliği kullanarak gir ve içeriden eğitim dahil ne var ne yok yine islamı kullanarak yok et, işlevini düzenini boz
>islamla dil, kültür, gelenek, topluma ait ne varsa başkalaştır ki müslüman görünüp içeriden yok etmek kolaylaşsın
>bunu sürekli yinele
yahudiler osmanlıya geldikten sonra bu durum daha da kötüleşti. Atatürk islamın etkisini sınırladıktan, yahudilerin kıçına tekmeyi vurduktan sonra eğitime, üretime dair adımlar atılabilmiş ilerleme sağlayabilmiştik dikkat ederseniz tüm bunları yine islamla kesip islamla yok ettiler.
islam ve yahudiler. bu iki unsurdan çok geç olmadan kurtulmak zorundayız. (islamla yaratılan yolsuzluklarla zenginleşenlere bakın hiç birisi Türk değildir, islamla seçilen akp’ye ülkeyi bu duruma getiren partiye bakın %90’ı kürd adı altında yaşayan yahudilerden oluşur, fethullah gülen, menderes, nihat hatipoğlu, kadir mısıroğlu gibi dincilere bakın hiç birisi Türk değildir. islamı, müslümanlığı, ümmetçiliği kullanarak zarar verenlerin, yayınların, oluşumların tümünde durum bu. Osmanlıda da durum buydu, Atatürk’ün islamdan ve yahudilerden kurtulmasının nedenini anlamaz mısınız yahu?)
Ayrıca yahudilerin islamı ve ideolojileri kullanarak Türklerin etnik duyarlılığını kesmelerinin bir başka nedeniniyse ülkemizde kürd adıyla yaşayan yahudilerce Türkleri hedef alan suçlara, oranlarına bakarak anlayabilirsiniz. Böylesi aşağılıkça bir savaş sürdürüyorlar işte üzerimizde.
yahudinin Türkiye’yi ve bizleri NATO ve AB ile pranga altına alıp kontrol ederek aşağılamak istemesinin bir nedeni var aslında o da Kurtuluş Savaşının öcünü almak. Kurtuluş savaşı yahudi ve köle ülkelerine karşı verilmiştir, Balkanlarda bizleri yok ettiren, Anadolu’da ermeniler başta olmak üzere yabancıları üzerimize salıp önemli ölçüde zarar verenler (osmanlıda yol açtıklarının yanında) onlardır Atatürk’ün yahudi bankacılara sömürge ettirmeyeceği, eğitimden tarıma islamla zehirledikleri toplumun başına çöreklenip yine islamla yok edemeyecekleri bir ulus yaratmasını önlemek istediler ki Anadolu ve Mezopotamya’yı kürd adı altında başta coniler olmak üzere köle ülkelerinin de çabalarıyla (Irak işgali, Türkiye’nin getirildiği durum) kolonize etme isteklerini son yüz yılda gerçekleştirme olanağı yakaladılar ve evet kürd adı altında yaşayanlar hebrew(yahudi)dir bu adı yahudiler ortadoğu’da ki yahudi artıklarına boşuna seçmediler dillerini de ÖnTürkçe üzerine de yanlışlıkla kurmadılar. Toprak ve varlığımızı yağmalamak istiyorlar.
* ekşi sözlük gibi sosyal yayınlardan yazılı görsel yayınlara işgal altındayız bu yolla yapabilecekleri bozgunculuklara dikkat edilmeli (x gibi görünerek fitne çıkarmayı seviyorlar örneğin) yahudi bir ırkı bitirirken kadının ve erkeğin arasına girerek, fitne sokarak yok eder, sinsidir bu araçlarla yol açtıkları pisliklere dikkat edilmeli. Türk yahudisi olmamasına karşın ülkemizde milyonlarca yahudi var, bunlardan bağımsız bir ulus yaratmazsak durum daha da kötüleşecektir.
İlkel bir toplumun üstün bir ırkın tüm varlığını yok edip yağmalamak için çalıştığı (bu yolla kendilerini üstün tanıtabilecekleri için öylesine mutlular ki) ilginç bir durumla karşı karşıyayız. Atatürk’ün yaptığı gibi yahudiden ve kriptoluk, bozgunculuk için kullandıkları islamdan kurtulmak zorundayız.