383) TERÖRLE VARDIĞIMIZ YER

Mustafa Kemal, Kürtlere düşman değildi. Diğer bütün savaşlarda olduğu gibi, Kurtuluş Savaşındaki hizmetlerini ve Kürtlerle nasıl iç içe olduğumuza bildiği için, Kürtlere özerklik, yeni devlette «ortaklık» verilmesini düşünmüştü. Bu «düşünce», gene yabancı ajanların tahrik ettikleri bir dizi Kürt isyanları sonucu hüsrana uğradı ve Mustafa Kemal çözümü; «Bu vatanı oluşturan halka (halklara değil?) Türk denir» tespiti ve sonra da bunu tamamlayan «Ne Mutlu Türküm diyene» kavramında buldu ve son noktayı koydu. Türklerle Kürtler, Cumhuriyetin ilk yıllarında, birleştiler… Bazı Kürt ağalarının «baskı» sayılan, «Batıya» gönderilmeleri de semeresini verdi. En tepedeki makamlarda, Orduda, devlet kurumlarında, iş hayatında «Kürt olmak» yadırganmadı, mesele yapılmadı! Ta ki, Cumhuriyet zaafiyete uğrayınca gene yabancı tahrikleriyle, araya sokulan «nifak», bu sefer, PKK terörüyle çirkin yüzünü gösterene kadar! Bu sefer, Orta Doğu’daki karmaşadan üreyen ve ABD/AB çıkarlarına uygun düşen «Büyük Kürdistan», artık hayalden öte «Büyük Kürdistan» gerçeği.

Bütün Kürt liderler bir taraftan «silahlar karşılıklı bırakılsın» derlerken, eş zamanda, «Genel af da çıkarılsa, PKK silahları bırakmaz ve kesinlikle dağdan inmez» diyorlar. Bunlar böyle iken, bu «sorunun» barış masasında, konferanslarda çözüleceğine inanmak ve çözüm yeri olarak İmralı’yı, barış «önderi» olarak da APO’yu göstermek, gafletten de öte bir şey!

Ne acıdır ki bu gafiller ve hainler şimdi, Atatürk’ün bütün yurt halkını birleştirmek ve özellikle Doğu’da bu süreci kanıtlamak için dağlara yazılan «Ne Mutlu Türküm diyene» sözlerini kazımak istiyorlar, hatta neredeyse yerine «Ne Mutlu Kürdüm diyene» yazılmasını isteyecekler… En «yumuşakları», iki sloganın yan yana yazılmasına taraftarlar! Özerklik, eyalet sistemi ve federasyon istiyorlar. DTP-PKK vekilleri «Kürdistan’ın haritası çizildi» diyorlar.

Ve bu adamlar böylelikle, gittikçe artan pervasızlıkla, sadece Kürt sorununu çözmek istemiyorlar, Atatürk’ü ve Cumhuriyetini inkâr ediyor, temellerinin altına, saatli bombalar yerleştiriyorlar!

TERÖRLE “O YERE” VARILIYOR! (3)
“Kürt Sorunu”  Türklerin ölüm kalım sorunu oldu… Şimdi  “ajan provokatör” Hasan Cemal’in, eşkıyabaşı Murat Karayılan’dan getirdiği   “Öncelik, silahların susmasıdır. Sonra diyalog başlayacak. Bir akil adamlar mekanizmasının kurulması gerekir” şeklindeki sözde çözüm önerisi, Türk hükümetini ve kamuoyunu, köşeye sıkıştırmış gibi! Eşkıya    başı şimdi, adeta devletle aynı mesafede,  “müzakere”  muhatabı! Bu kadar göz göre göre lâdes olmaz; gözlerimizin içine bakarak ve kamuoyunu alıştırarak,  “bu fırsatı kaçırmayalım”  diye, Türk Devletini bölücülerle, eşkıya ile “uzlaşma masasına” sürüklüyorlar! Bizde bu gaflet ve de ihanet oldukça, PKK’nın silahlarına ne hacet; PKK dağda silahlarıyla kalacak, fakat sonunda  “barışçı çözümle”  silaha gerek kalmadan, T.C.  “gidecek!”

Köy isimleri
Özellikle Doğu’da, Kürtçe- Zazaca ve de diğer etnik grupların dillerindeki köy isimlerinin değişimi, yıllar önce Türkiye haritasını Türkleştirmek ve bütün vatandaşları  “Türklüğe kazandırmak”  için yapıldı!   
Bu yöntem, zamanında yadırganmadı, benimsendi  “mesele” olmadı.  Köylüler, aralarında eski isimleri, serbestçe kullandılar. Ancak resmi işlemlerde Türkçe isimler kullanıldı. Bu olay,  “Çözüm”  taraftarlarının akıllarına neden şimdi geldi? Aslında  “mesele”  olmayan şeyler, şimdi neden  “mesele”  yapılıyor, neden eskileri kaşıyorlar, bölge halkını neden tahrik ederler? Çünkü ardından, dille ilgili başka talepler gelecek; bütün resmi işlemlerde Kürtçenin de geçerli olması ve alfabeye  “w-q-x”  harflerinin de eklenmesi istenecek. Türkiye’yi eyaletlere bölmenin bir başka yöntemi!
Eğer Türkçe isimler, gene  “Kürtçeleştirilecekse”  en başta DTP Eşbaşkanı Ahmet,  “Türk” soyadını bırakmalı aslına dönmeli ve bu güzel adı kirletmekten vazgeçmeli.

Çanakalar
Bizim  “gaflet, dalalet ve hatta ihanet” erbabı, sözde çözüm için bu kadar ve tek taraflı çanak tutarlarsa ve teslimiyete baştan razı olurlarsa,  karşı taraftakiler, daha fazla güç alıyorlar! Dağdaki Kürt gençleri, bizde bu teslimiyetçilik oldukça  “bağlara”  inerler mi? Hele  “Büyük Kürdistan” cazibesi olunca!

Öneş önerileri
Yıllardan beri böyle, devletin eşkıya ile aynı masaya oturup,   uzlaşmasının zeminini hazırlayan ve bunun için, eşkıya ile ilk temasları yapan MİT eski Müsteşar Yardımcısı Cevat Öneş der ki;  “PKK ile mücadelede yeni şartlar oluştu… Öcalan’ın Türkiye’ye teslimi ile başlayan yeni süreç, ABD’nin Orta Doğu ve Irak politikaları ile doğrudan bağlantılıdır… Türkiye’nin Kürt sorunu ve PKK terörüyle mücadelesinde de yeni şartları ortaya çıkarmıştır… Obama’nın iktidar oluşu, Orta Doğu ve Irak politikaları ile bağlantılı olarak, PKK silahlı gücünün tasfiye edilerek, demokratik/siyasal mücadele içinde yeni bir sürecin başlatılmasını zorunlu kılmıştır. Türkiye’nin gelişen iç ve dış dinamikleri de, Türkiye siyasetlerinin ve kurumsal yapılarının yetersizliklerine rağmen, Kürt sorunu ve PKK terörünün çözümü için, mevcut şartları zorlamaktadır.”
Tercümesi: ABD’de Obama yönetimi, kendi çıkarları için Türkiye’nin sorunu haline gelen  “Kürt Sorununu” çözmek zorundadır. “Karayılan Formülü” , ABD’nin öz çıkarları bakımından bir  “fırsattır!” Cumhurbaşkanımız, Başbakanımız da “Fırsatı kaçırmayalım” diyorlar. Ama böyle bir  “çözüm”  hakikaten Türkiye devleti için uygun bir fırsat mı? Yoksa Türkiye’yi bölmek için, başkaları için, bir fırsat mı?
CHP Genel Başkanı Deniz Baykal’ın dediği gibi, iktidar sahiplerinin,  bu konuda muğlâk konuşmamaları,  “Fırsatın” ne olduğunu açıklamaları  gerekiyor… MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli de  “Başbakan’ın sütre gerisine çekilerek, kamuoyunun psikolojik olarak hazırlanması sürecini izlediğini, Cumhurbaşkanı’nın ön safta yer alarak Türk toplumuna şifreli mesajlar vermesi, bu konuda bir rol paylaşımının yapıldığını da akla getirmekte” … Hangi ihanete katkı isteniyor, milli kimliğin tartışılmasına mı, yapay azınlıklar yaratılmasına mı?
Görülüyor ki, “siyasi irade”  öylesine muğlâk ve sözde çözüme katkıda bulunması istenen muhalefetin  “milli iradesi”  de böyle! Baykal ve Bahçeli, bazı yalakaların dedikleri gibi  “pişmiş aşa, su katmıyorlar”,  “zehirli bitkilerden oluşan çorbanın”  pişmesini önlüyorlar. Terörle Mücadele Müsteşarlığının  “anlamı, maksadı ne?”   “Akil Adamlar”  kim olacak?

Terörle “o” yerlere varılıyor! (4)

Birkaç yazıdır, bu aynı temayı işlemeye, Hasan Cemal’in Kandil Dağında, eşkıya başı Murat Karayılan’dan getirdiği “barış mesajı”  üzerine başlayan yeni  “Kürt sorunu”  açılımını tahlil etmeye çalışıyorum… Şimdi Türkiye’nin, asıl sorunu hatta  “ölüm kalım”  meselesi bu!
 Önceki akşam Reha Muhtar’ın, CNN’deki programında  “tarih-lenk”  (topal tarihçi) yani, tarihi olayları peşin hükümlere göre,  bir  “tarafa”  yontan Ayşe Hür, Osmanlı döneminde Kürt başkaldırılarının, Avrupa’da-Balkanlarda ortaya çıkan  “milliyetçilik”  akımlarından esinlendiğini iddia etti… Hiç de öyle değil!  “Kürt Sorunu” , 19. yüzyılda, yabancı devletlerin Osmanlıyı yıkmak, “Türk Tehlikesinden”  kurtulmak için, yaptıkları tahriklerin sonucu olarak ivme kazandı. İngiliz Ajanı Noel’in 1919’da Güneydoğu’dan Londra’ya, hükümetine gönderdiği raporda yazdığı gibi: Kürtlerde olmayan milliyetçilik hisleri, adamın deyimiyle  “itelendi”. Elhak, başardılar da! Kimse bu sorunu,  “inkâr edilmiş haklara ve devlet baskılarına” bağlamasın! Cumhuriyetten önce ve sonra çıkan Kürt isyanları da, hep yabancı tahrikleri sonucuydu.
Mesela, 1926’daki Şeyh Sait isyanı ve daha sonraki başkaldırılar “gasp edilmiş haklar”  için  “milliyetçi”  isyanlar mıydı? Hepsinin arkasında İngiliz ve Fransız ajanlar vardı! O programda bu Ayşe kadın,  “İngilizlerin Fransızların bu isyanlara karşı Türk Hükümetini destekledikleri” palavrasını attı… İngiliz gizli belgelerine baksın, Bilal Şimşir’in kitabını okusun!
Gene o programda, Ayşe Hür  “APO haklıdır”  demeye getirice, Reha onu,  “suç işliyorsunuz”  diye haklı olarak-susturdu! Bu bile, o kadının gönlünün nerede olduğunu göstermeye yeter! Bir yalan daha; aslında, 27 Mayıs darbesinin cadı kazanından çıkan ve 1980’den sonra ve 1984’deki Eruh Şemdinli saldırısı, haksızlıklara vb. karşı değil, Kürtlerin Türkiye’den ayrılıp, Marksist-Leninist bir  “Kürt devleti”  kurulması için yapılmıştı… Bölücübaşının İmralı’ya tıkılıncaya kadar, bölücü organı bir gazetede A.Kadir takma adıyla yazdığı makalelerde sabit maksat buydu. Aklı sıra birkaç  “gerilladan”  bir  “ordu”  çıkaracaktı. İmralı’da, ağız değiştirdi ve ortak  “Türk-Kürt” Federasyonundan söz etmeye başladı… Şimdi Kürt sorununun, Kürt amaçlarının geldiği nokta da bu!
Fakat değişmeyen asıl gerçek hedef; yabancı devletlerin, ABD’nin kendi çıkarları için destekledikleri -desteklemekten vazgeçemeyecekleri- “Büyük Kürdistan”! 
Bu devletler başta, ABD şu sırada  “barış” diyorlarsa, konjonktürel çıkarları onların “barışı” Türkiye’nin çözülmesi olacaktır! “Fırsat” onların “Fırsatı”, bırakırsak!

Ruhat Mengi
Medyada Ayşe Hür gibilerden başka kadınlar ve bir  “hanım” var: Ruhat Mengi. Bakın Vatan gazetesindeki yazısında, bu  “açılımın” püf noktasına, bam tellerine basmış. Ruhat kızım (Babası Yassıada’da, koğuş arkadaşımdı) geniş özetle:  “Daha 10 gün önce PKK mayınlarıyla 10 şehit verilmişti. Bundan, hemen önce, DTP Milletvekili Pervin Buldan ’Bu seçimde Kürdistan sınırını çizdik’dedi.
Aynı sıralarda Karayılan da ‘PKK’nın üniter devletten yana olduğunu devletle uzlaşmaya çok yakın olduklarını’ söyledi, ama tehdidi de bastırdı: ‘Devlet anlaşmaya yanaşmazsa Güneydoğu’da savaş çıkar.’Diyelim ki PKK bastırıldı, Güneydoğu gericiliğin merkezi olur.”
 İşte son nokta da bu şantaj!
Ruhat devam ediyor: “Yani her halükârda Türk devletini tehdit eden, istekleri yapılmazsa savaş çıkacağını söyleyen, kanlı eylemlerini sürdüren bir örgüt, terör eylemleriyle aynı anda uysal bir röportaj yapıldı diye koca devletin onunla masaya oturması mı tartışılıyor?
Önce, adamın ne söylediğini, ne istediğini anlamak lazım…
Asıl talebin önce “Abdullah Öcalan ile diğer örgüt üyelerine af”, sonra da Güneydoğu’da “eyalet sistemine, bağımsız, özerk yapıya geçme” olduğunu “uzlaşma”dan asıl kastedilenin bu olduğunu anlamamak için kör olmak gerekiyor… Onun için “Kürtçe vaaz serbest bırakılsın, dağlardaki milliyetçi (?) sloganlar silinsin “ önerileri pek hafif kalmaktadır.
Milliyetçi sloganlardan ise, sadece “Ne mutlu Türk’üm diyene”nin kastedildiği belli… Sıra Atatürk’ün sözlerini silmeye geldiyse vay Türkiye’nin haline… Yerine de “Ne mutlu Türkiyeliyim diyene” yazacaklardır herhalde!”
Yaşa, varol, sevgili Ruhat, benim yazmak istediklerimi, benden çok daha iyi ifade etmişin bana söz bırakmamışın!