249) ALMAN ÇEŞMESİ

Yayin Tarihi 26 Mayıs, 2014 
Kategori KÜLTÜREL

Alman Çeşmesi

image001

Sultan Ahmet Meydanında I. Ahmet Türbesi ile karşı karşıyadır. Alman İmparatoru II. Wilhelm (1859 – 1941)’ın 1898 yılında İstanbul’a ikinci gelişinin bir anısı olarak 1900 yılında “Şecer – i Vakvak” (Vakayi Vakvakiye olayında idam için kullanılan ağaç) adlı kanlı çınarın yerine yapılmıştır. Almanya’da yapılan parçaları Türkiye’ye getirilerek bugünkü yerine monte edilmiştir. 1 Ocak 1901 tarihinde açılış töreni yapılmıştır.

Çeşmenin sekiz dilimli ve kemerli kubbesi sekiz adet parlak ve ebruli yeşil somaki mermer sütun üzerine oturmuştur. Nakışları, kabartmalı tunçtan sütun ayakları, kuşak ve çemberleri Alman üslubudur. Kubbesinin içi altın ve üst kısmı renkli mozaiklerle bezenmiştir. Büyük kubbenin altındaki altın mozaik kaplı ikinci mermer kubbe su deposunu örtmektedir. Su deposunun üstündeki tunç plakada ise yedi satır halinde Almanca olarak “Alman Kayzeri II. Wilhelm 1898 yılı sonbaharında Osmanlı Padişahı haşmetli II. Abdülhamit nezdine ziyaretinin şükran anısı olarak bu çeşmeyi yaptırttı” yazılıdır. Kemerlerde ayrıca II. Abdülhamit’in dört adet tuğrası ve II. Wilhelm’in dört adet armasını taşıyan sekiz madalyon bulunmaktadır. Sekiz köşenin yedisinde musluk vardır.Sekizinci köşedeki sekiz basamaklı merdiveni ile çeşmeye çıkılır. Çeşmenin suyu bugün akmamaktadır. Kubbenin eteği ile kemerlerine Seraskerlik müsteşarı Şair Ahmet Muhtar (1847 – 1910)’un 16 mısralık hicri 1316 (miladi 1900) tarihli şu yazıtını hattat Mehmet İzzet (1841 – 1903) yazmıştır.

“Hazret –i Abdülhamit Hanın Muhibbi halisi

Ziver- i ihlil –i haşmet kayzer –i âli tebar

Ya’ni Alman İmparatoru hükümdar _ı Güzin

Hazreti Wilhelm –i Sani kâmiran ı ruzigar.

Padişah –ı Al -ı Osmanı ziyaret kastedüp

Makdemiyle eyledi İstanbul’u pirayedar

Bu milâkat –ı muhabbet perveri teskâr için

Eyledi bu çeşmesarı saha piray –ı karar

Sobe so cari olan ab –ı safa teşkil eder

Ah –i safi –i musafata misâl –i abdar

Vakvagir –i hayret eder çeşme ehli dikkati

Tarz –ı inşasındaki hüsnü bedi –i zemigâr.

Rükn –i kuvay –ı hayat oldukca ab –ı canfeza

Payidar olsun bu tesis –i muhabbet istivar

Bi bedel tarihi cari lisan –i lüleden

Oldu bu çeşme mülâkathane dilcü yadigar.”

 

Kaynak: Türkiye Tarihi Yerler Kılavuzu, İnkılap Yayınları

 

Paylaş:

Yorumlar

Yorum yap