244) BAYRAM SEVİNCİM
Yayin Tarihi 3 Kasım, 2010
Kategori SOSYAL
BAYRAM SEVİNCİM
Dini bayramlar yaklaştıkça, beni bir yaşam sevinci kaplar. İçimde titrek bir heyecan! Sanki dünya yeniden yaratılacakmış gibi… Sanki tüm kötülüklerin ve yoklukların biteceği, yerine sevginin ve varlığın hakim olacağı bir his! Bu duyguları yaşamaktan çok mutlu oluyor ve çocukluk yıllarımı yeniden yaşıyorum…
Çocukluğum dediğimde, Antakya’da ki taş yapılı evimizi bıkmadan anılarımla birlikte yeniden gezerim…
Karşılıklı odalarının ortasında “hayat” denilen iç bir bahçe…
Bahçede asma, turunç, limon ağacı ve su kuyusu…
Kapı ve pencerelerin üzerinde kumruların ve serçelerin pineklediği işlemeli kuş yuvaları… Yerler kesme taşla döşeli, odaların içindeki kapaklı dolaplar ve tavan, çiçek motifleri ile süslü idi. Geniş odamızın iç kısmında ara sıra içine girip yastık, yorgan ve döşeklerin arasında saklandığım birde yüklük… Bahçemizde kuyunun yanına şömine gibi üzeri açık bir ocak yapılmıştı. Bu ocakta meşe odunu ve kömürü ile pişirilenlerin tadını unutmak mümkün mü?
Evde tek sevmediğim yer su kuyusu idi!
Neden sevmiyordum?
Hiç unutamadığım Kurban Bayramı öncesi idi. Evin kedisi mestan, kiremitli damda ava çıkmış. Kısmetine bir sıçan bulur! Sıçan kaçar, mestan kovalar… Sıçan can havliyle damdan bahçeye atlarken tesadüfen ağzı açık olan kuyunun içine düşer!
Hayda, evde bir telaş!
Ne yapacağız? Suyu nasıl temizleyeceğiz?
Bir bilene danışılır…
Bilirkişi demiş ki; “100 kova su çekin, yere dökün, temizlenmiş olur!” Tamam. Kim çekecek? Ablalarım, Hint filmi izlemeye gidecekmiş. Abilerim de, işe… Rahmetlilerin de çekecek hali yok. İş takibi ve bitirişi bana kaldı!
Ya Allah, Bismillah!
10, 20, 30 kova dedik bitecek gibi değil. Çıkrık artık avucumdan kayıyor. Su kovası her çekişten sonra daha da büyüyor, ağırlaşıyor! Ellerim kızarmaya, pazularım ağrımaya başlamıştı… Yardıma Hızır gibi abim ulaştı da kurtulduk, 40 demeden! Ertesi gün, avuçlarımın içi su toplamış, okula da gidememiştim…
Ben bu kuyuyu nasıl seveyim?
Kuyu ise 100 kova su çekmemize rağmen, ağzı kalın bir mermer taş ile kapatıldı!!!
Bayramdan birkaç gün önce kurbanlığı almak gelenek haline dönüşmüştü. Ağabeylerim, kuyu kahramanlığım dan dolayı, beni de hayvan pazarına götürdüler. İlk defa bir hayvan pazarı görüyordum. Pazar yeri toz duman içinde, insanlar kurbanlıklarla iç içe… Ağabeyim beni kucakladığı gibi bir koçun üzerine oturttu! Bir yandan da celeple tokalaşmış pazarlık yapıyorlardı… “Mübarek olsun” denildi, kurbanlık alındı.
Evde kurbanlığa rahmetli Anam, mavi boncuklu bir kolye taktı. Artık günümü koçla oynayarak, yem vererek geçiriyordum… Koç bana öyle bir alışmıştı ki, nereye gitsem arkamdan geliyordu… Benden başka herkesi tosluyordu!
Mahalledeki kunduracı rahmetli Edip Usta, bana kahverengi renginde bir kundura yapıyordu. Ayağımın ölçüsünü bir mukavva üzerine çizerek almıştı. İlk defa bir kundura giyecektim. Hep lastik ayakkabılar giymiştik. Dora marka yandan çıtçıtlı yarı açık, birde okula giymek için kapalısı vardı…
Kunduram bayramdan bir gün önce eve geldiğinde, sevincimle kundurayı koça göstermiştim! Koç, salyasını kunduraya sürdüğü için kulağım çekilmişti… Bayram gecesi, ayakkabımı nereye koyacağımı şaşırmış koynumda uyumuştum…
Yaşam ve Bayram sevinciniz tükenmesin.
YILMAZ KARAHAN
Yorumlar
“244) BAYRAM SEVİNCİM” yazisina 1 Yorum yapilmis
Yorum yap
TAMDA BİLDİGİMİZ EVLER GİBİ>*ANLATMINIZA BAYILDIM:)NE ANILAR DEGİLMİ!COCUKLUGUMUZ..NASILDA DOGALMIS..BİZ BU BERBAT YASAMI NASIL HAK ETTİK!NEDEN?BİZİ ÖZENDİRE ÖZENDİRE..BATI!;( NE HALE GETİRDİLER..GÜYA MEDENİYETDİ ÖYLEMİ?SİMDİDE ANLATIYORLAR!!PET SİSELER KANSER YAPIYOR..**HADİ SİMDİ TESTİ KÜP ARADA BULASIN..ÜFF!!NASILDA HASRET İCİNDEYİM..BAHCEMİZDE ZAMBAKLAR..SÜMBÜLLER..CEVİZ AGACLARI..CAMLAR..OTURDUGUMUZ HE 2 EVDEDE BÖYLEYDİ..FİKRİNİZE BEYNİNİZE SAGLIK*
Anneme sordum:)kuyuya sıcan kacmıssa MEKRUH OLURMUS:(–ZATEN KUYU SUYU İCİLMEZMİS.
-BİZİMDE CAMLICADAKİ EVİMİZDE SARNIC VARDI…ONUDA KULLANMAZDIK..SADECE KARPUZ VS..SARKITIRDIK..SOGUTMAK İCİN.