166) YAĞMA SOFRASI (HAN-I YAĞMA)

Yayin Tarihi 14 Nisan, 2011
Kategori KÜLTÜREL

YAĞMA SOFRASI (HAN-I YAĞMA)

——————————————————————————-

(24 Aralık 1867 İstanbul – 19 Ağustos 1915 İstanbul)

İttihat ve Terakki Partisi’nin kötü yönetimi, Balkanlarda ki hezimetler, milyonlarca Balkan Türk’ünün İstanbul’a giden yollarda aç, susuz, perişan yok olması, muhalefet partilerinin kapatılması, basının susturulması büyük bir çöküşün işaretleriydi.

Osmanlı Devleti tarihinin en acı günlerini yaşarken, millet yoksulluk ve hastalık içinde perişan bir halde iken, ülke yönetimi şahsi ihtiraslarını önemseyen kişilerle dolmuştu…

Artık Devlet’in tüm kaynakları yağmalanıyordu…

Tevfik Fikret böylesi bir ortamda soyguncu ve vurgunculara yönelik Yağma Sofrası anlamına gelen, meşhur Han-ı Yağma adlı şiirini 1912 yılında yazdı:

YILMAZ KARAHAN

HAN-I YAĞMA

(Osmanlı Türkçesi)

Bu sofracık, efendiler, ki -iltikama muntazır

Huzurunuzda titriyor- şu milletin hayatıdır;

Şu milletin ki muztarib, şu milletin ki muhtazır,

Fakat sakın çekinmeyin, yiyin, yutun, hapır hapır.

Yiyin efendiler, yiyin; bu han-ı iştiha sizin;

Doyunca, tıksırınca, patlayıncaya kadar yiyin!

Efendiler!Pek açsınız, bu çehrenizde bellidir;

Yiyin, yemezseniz bugün, yarın kalır mı, kim bilir?

Şu nadi-i niam, bakın, kudumunuzla müftahir,

Bu hakkıdır gazanızın, evet, o hakk da elde bir!

Yiyin efendiler, yiyin; bu han-ı zi-safa sizin;

Doyunca, tıksırınca, patlayıncaya kadar yiyin!

Bütün bu nazlı beylerin, ne varsa ortalıkta say:

Haseb, neseb, şeref, şataf, oyun, düğün, konak, saray

Bütün sizin, efendiler, konak, saray, gelin, alay

Bütün sizin, bütün sizin, hazır hazır, kolay kolay

Yiyin efendiler, yiyin; bu han-ı iştiha sizin;

Doyunca, tıksırınca, patlayıncaya kadar yiyin!

Büyüklüğün biraz ağır da olsa hazmı, yok zarar,

Gurur-ı ihtişamı var, sürür-ı intikamı var.

Bu sofra iltifatınızdan işte ab u tab umar;

Sizin bu baş, beyin, ciğer, bütün şu kanlı lokmalar.

Yiyin efendiler, yiyin, bu han-ı can-feza sizin;

Doyunca, tıksırınca, çatlayıncaya kadar yiyin!

Verir zavallı memleket, verir ne varsa; malını

Vücüdunu, hayatını, ümidini, hayalini;

Bütün ferag-ı halini, olanca şevk-ı balini

Hemen yutun, düşünmeyin haramını, helalini.

Yiyin efendiler, yiyin; bu han-ı iştiha sizin;

Doyunca, tıksırınca, patlayıncaya kadar yiyin!

Bu harmanın gelir sonu, kapıştırın giderayak:

Yarın bakarsınız söner, bugün çıtırdayan ocak;

Bugünkü miğdeler kavi bugünkü çorbalar sıcak,

Atıştırın, tıkıştırın, kapış kapış, çanak çanak…

Yiyin efendiler, yiyin; bu han-ı pür-neva sizin;

Doyunca, tıksırınca, çatlayıncaya kadar yiyin!

TEVFİK FİKRET

YAĞMA SOFRASI

(Türkiye Türkçesi)

Bu sofracık, efendiler –ki bekler yutulmayı

Huzurunuzda titriyor –şu ulusun hayatıdır

Ulusun ki acılı, ulusun ki eşiğinde ölümün!

Ama sakın çekinmeyin, yiyin, yutun hapır hapır…

Yiyin, efendiler yiyin; bu doyumsuz sofra sizin,