344) Onurlu Direniş!
Yayin Tarihi 4 Ocak, 2015
Kategori SOSYAL
Onurlu Direniş!
Öğrencilik yıllarım çok hareketli ve gürültülü geçti. İlkokul, ortaokul, lise ve yüksekokul dönemlerim unutulmaz anılarım ile doludur. Emeklilik hayatımızda, rastladığımız her gelişme bana mutlaka çocukluk ve gençlik yıllarımdan bir kaç olayı hatırlatıyor. Bazen gülümsüyorum, bazen üzülüyorum, bazen Allah’tan af diliyorum, bazen dua ediyorum..!
Ortaokul 1. Sınıfta, “Dinçer” adlı bir arkadaşım var. Dinçer; çalışkan, temiz, tertipli, giyim kuşamı gayet iyi, ufak tefek biri… Nedenini hatırlayamadığım bir gelişmeden dolayı Dinçer’le aramız bozuldu. Teneffüslerde birbirimize sert hareketler ve hakaretlerde bulunmaya başladık. Artık iş kavga yapma sınırına dayandı. Kafaya koydum; “Dinçer’i döveceğim”
Haftanın son ders gününden sonra okul çıkışında, Dinçer’in yolunu beklemeye başladım. Geldi ve onu iyice bir dövdüm. Çocuk kavga yapmasını da bilmiyordu! Eh bizde okul öncesinden beri kavga ve güreş hususunda idmanlıyız. Antakya’da çocuklar arasında mahalle savaşları ve maçları olurdu. Başımda kaç tane yara var, kaç kişinin başını yaraladım bilemiyorum! Mahallenin bekçisi gibiydik. İşin ilginç yönüde mahalleli büyükler ve esnaflarda bize gaz verirlerdi… Mahalenin kızları sanki namusumuzdu. Mahallede komşular arası yardımlaşma ve sahiplenme bir vakıf zihniyetinde yürürdü. Böyle bir ortam içinde büyümüş olmamdan dolayı Dinçer’in karşımda ne gücü olabilirdi ki?
Ama Dinçer’le aramızdaki gelişmeler, bana hayatım boyunca unutamayacağım bir ders haline dönüştü!
Dinçer dayağı yedikten sonra, “Bana artık bulaşmaz” diye bir beklenti içinde iken bunun tam tersi oldu. Her gün okul çıkışında, Dinçer yolumu bekler, benimle kavga ederdi. Her kavgaya tutuştuğumuzda onu döverdim. Artık Dinçer’i dövmekten usanmış ve bu kavgadan nefret etmeye başlamıştım! Kavga yapacağımız anlarda artık vurmuyor, onu sadece tutuyordum. Bu kavgadan kurtulmak için ya yolumu değiştirir, ya da koşarak kaçmaya başlamıştım. Bu nasıl bir iş çocuk dayak yemekten usanmıyor, inatla ve gururla karşıma dikiliyordu. Döverken bile dayak yemiş gibi olan ben, inanılmaz bir durumu yaşıyor ve Dinçer’e “kavga yapmamak” için yalvarıyordum! Bir gün dedim ki: “Dinçer, bugün beni iyice döv. Rahatla. Bu kavga da bitsin” O da bana dedi ki: “İşte şimdi kavgamız bitti. Yaşasın ben kazandım” Ben de derin bir “oh” çekerek vicdan azabından kurtulduğuma sevinmiştim. Ancak Dinçer’in “Ben kazandım” sözünü anlamamıştım!
Daha sonra öğrendik ki; Dinçer’in babası yüzbaşı imiş! Babasının tayini çıkıp da Dinçer’in okuldan ayrılışına çok üzülmüştüm. Çünkü çok iyi dost olmuştuk. Hatta lise de, beni ziyarete bile gelmişti. Şimdi bilemiyorum, nedir, nerededir? Ama O’nu her zaman saygıyla anarım.
Bu anımı neden anlattım?
Tayland’da, Çin zulmünden kaçan Uygur Türklerinin hürriyet için verdikleri amansız direniş, tüm mazlum insanlar için bir ibret çığlığıdır.
Bu çığlığı duyanlar var mı?
Varsa ne yaptılar veya ne yapacaklar?
Belki de birşey yapamayacaklar! Osman Batur’un torunları, Çin ejderhası’na teslim de edilebilir. Ancak bu hürriyet arayışı ve şanlı direniş bitmeyecek!
Biliyorum ki; Dinçer’in gösterdiği “Onurlu Direniş”, tüm Türklerin geninde var!
Selam olsun!
YILMAZ KARAHAN
Yorumlar
“344) Onurlu Direniş!” yazisina 2 Yorum yapilmis
Yorum yap
Slm olsun,var olsun.
YILMAZ BEY,MEMLEKİTİN ANTAKYA’DA BİR HAFTA ,OTTOMAN OTELİN SAHİBİ ALİ GÜR’ÜN DAVETLİSİ OLARAK BULUNDUM.ANTAKYA’YI GEZDİM DOLAŞTIM.ÇOK DOS EDİNDİM.ÇİFTÇİLERLE BULUŞTUM.AMİK OVASI VE ASİ NEHRİNE SELAM VERDİM.COĞRAFİ YAPI OLARAK ÇOK BEYENDİM.GENÇLERİNİ ŞAPKALARINDA TÜRK BAYRAKLARI BENİ MUTLU KILDI.ANTAK’YA ÇOK ETNİK SİTEYE DAYALI OLMASINA RAĞMEN TÜRK OLMALARINDAN GURUR DUİYDUKLARINI KULAKLARIMLA İŞİTTİM.SANKİ EVİMDE GİBİ HİSSETİM.ARTVİN’Lİ OLDUĞUMU DUYUNCA DAHA BAŞKA BİR MİSAFİR KONUKLUK YAPTILAR.ANLATMAKLA BİTEREMEM.ANCAK BİR ŞEYLERDEN ÜZÜNTÜ DUYDUM:O GÜZELİM İNSANLARA BELEDİYE HİÇ ÇALIŞMAMIŞ!CADDELER YOLLAR ,O İNSANLARA DAHA İYİLERİ LAYIKTIR.BELEDİYE HİÇ Mİ HİÇ KENDİNİ GÖSTERMEMİŞ.SICAK KANLI İNSANLAR UNUTULMUZ.ÇOK DA SUBAY KÖKENLİ AİLELER VAR.O DA BENİ MUTLU ETTİ.KÜNEFEYİ ÇOK YEDİK KİLO ALDIK GELDİK.AMA O SICAK KANLI DOST LARA YİNE GİDECEĞİM.ANTAKYALI OLMANDAN DOLAYI SİZİ KUTLUYORUM.MİLLİ BİRLİT BÜTÜNLÜK ORADA.DOST ANTAKİYA’NIN ,YILMAZ KARAHAN’A SEVİ VE MUTLULUKLAR DİLERİM. SAMET ACAROĞLU/İST.