29) ARKADAŞ
Yayin Tarihi 2 Temmuz, 2009
Kategori ÖYKÜ
ARKADAŞ
———————————————————————————-
Savaşın en kanlı günlerinden biriydi. Asker en iyi arkadaşının az ileride, kanlar içinde yere düştüğünü gördü. İnsanın başını bir saniye siperden çıkaramayacağı gibi bir ateş altındaydılar.
Asker teğmenine koştu hemen:
– Komutanım, bir koşu arkadaşımı alıp geleyim mi?
‘Delirdin mi?‘ der gibi baktı teğmen…
— Gitmeye değmez oğlum, arkadaşın delik deşik olmuş. Büyük olasılıkla ölmüştür bile. Kendi hayatını da tehlikeye atma sakın! Ama asker o kadar ısrar etti ki, teğmen izin vermek zorunda kaldı.- Peki, dene bakalım!
Asker yoğun ateş altında fırladı siperden ve mucize eseri, arkadaşının yanına kadar gitti, yaralı arkadaşını sırtlandığı gibi taşıdı. Birlikte siperin içine yuvarlandılar.
Teğmen koşup yaralıya bir göz attı ve nefes nefese bir kenara yıkılmış askere döndü:
– Sana hayatını tehlikeye atmaya değmez, dememiş miydim? Bu zaten ölmüş…
– Değdi Komutanım, değdi! dedi asker.
– Nasıl değdi, arkadaşın zaten ölmüş, görmüyor musun?
– Gene de değdi komutanım, çünkü yanına vardığımda henüz yaşıyordu…
Ve onun son sözlerini duymak, dünyalara bedeldi benim için…
Ve, hıçkırarak, arkadaşının son sözlerini tekrarladı:
“GELECEĞİNİ BİLİYORDUM ARKADAŞIM… GELECEĞİNİ BİLİYORDUM”
Kalbimizde ‘arkadaşlık‘ denilen bir mucize var. Nasıl olduğunu, nasıl başladığını bilemezsiniz. Ama bunun özel bir armağan olduğunu, Allah’ın bir lütfu olduğunu bilirsiniz.
Gerçekten de arkadaşlar nadide mücevherlerdir. Yüzünüzü güldürüp, başarmanız için cesaret verirler. Sizi dinlerler ve kalplerini açmaya hazırdırlar.
BU ÖYKÜYÜ BİR ARKADAŞ GÖNDERDİ !
Not: Bu öykü yeniden düzenlenmiştir.
Yorumlar
“29) ARKADAŞ” yazisina 5 Yorum yapilmis
Yorum yap
Bir mazimi hatırlattı..Tüylerim diken diken oldu..
İşte silah arkadaşlığı asker arkadaşlığı budur. Bu nedenlede her türk erkeği askerlik yapmadan adam sayılmaz, askede yaşananlar yıllar boyu anlatılır durur. çünkü askerlik teknesi vatan hamuru insan mayası şehitlik olan bir dilim yaşamdır. ne mutlu askerliği asker gibi yapanlara, ne mutlu şehitlere, ne mutlu şehit ailelerine………
Bayrakları bayrak yapan üstündeki kandır.
Toprak uğrunda ölen varsa vatandır………..
SANIRIM,BURADAKİ ARKADASLIK,TARİF EDİLEMEZ NİTELİKDE!COOK DEGERLİ*
SON AN..DA OLSA..OLMASADA!KOMUTANI BİLE
HENÜZ ANLIYAMAMIS:(
**BU İNSANIN KANINDAKİ/EN ONURLA YASATAN MADDE OLSA GEREK!
*BENDE AYNISINI YAPARDIM.SADECE SON SÖZÜ DEGİL;(
***SON VAZİFE İCİN…
SAVAS VE KAHRAMANLIK!
*DEMEKKİ;BU SEBEPTEN BİRBİRİNE EPEY YAKISAN!SÖZCÜKLER.
GERCİ SAVAS HEP VAR!
HAYATIMIZDADA BÖYLE:( ÖFFF..YANİ ÖF!
DÜSMAN İSE;BUNLARA SEBEP OLAN!CÖL FIRTINASI GİBİ BİR SÖZ:(
–DÜSÜNÜNCE;TÜM DÜNYANIN BUNCA DÜSMANCA,HAZIRLIGINA!SAZLI+SÖZLÜ,YALANLARLA DONANMIS:( SALDIRILARINA KARSILIK–
TÜRKİYENİN,VE TÜRKLERİN!DÜNYAYA KARSI,NİCİN BU KADAR!DOST*OLDUKLARINI KAVRIYAMIYORUM.
Askerlik yapan bir çok kişi, yukarıda anlatılan öykü ile birebir benzer olmasada “asker arkadaşım” duysunu yaşamıştır. Gerçi sonradan hayatın koşturmacası içinde bu duygularını unutuyor insan fakat bu duygular çok güzel bir anı olarak insanın içinde kalıyor.
Hayat koşturmacası, mücadele, hırs bir dönem sonra duruluyor ister istemez. Bu çok güzel anılar ise ancak orta yaşlarda aklına geliyor insanın.
Keşke sadece bize özel bu anıları, anılarımızdaki kişilerle paylaşabilsek.
İşte bu yazıyı yazma amacım da bu noktada ortaya çıkıyor.
Bir site var. İsmi “garnizone”. Daha önce duydunuz yada ilk olarak benden duyuyorsunuz bilmiyorum. İnanıyorum ki insanlar asker arkadaşlarını burada bulabilecekler ve bu site bu konuda tek olacak.
Orjinal fikirler her zaman başarılı olmuştur.
Kendilerini sizin aracılığınız ile tebrik ederim.
Saygılarımla
benim arkadaş dediğim kişi beni yabancı bi ülkede sattı .ben se onun için işimi gücümü herşeyimi bırakıp gittim .hala böyle arkadaşlık varmı bilinmez tabi .