395) AH! DOĞU TÜRKİSTAN…

Yayin Tarihi 8 Temmuz, 2009
Kategori KATEGORİLENMEMİŞ

AH! DOĞU TÜRKİSTAN…

Unutulmuş yurdumda, yine vahşet , yine kan,

Zulüm payidar oldu, Nerede bizim eller!

Türklüğün öz beşiği, Ata Yurdum Türkistan,

Zindana döndü şimdi, kapandı bütün yollar.

Ahde vefa bilmeyen, insana insan denmez,

Darda kalan kardeşe, insan olan sırt dönmez,

Sen sahip çıkmaz isen, bu yangın asla sönmez,

Su taşısa ırmaklar, suyunu verse göller

Türkün kanı ucuzmu, bu sessizlik ne için,

Ey aydın geçinenler,Türke de kucak açın,

Yoksa Türk öldürürken, sevecen mi geldi Çin,

Konuşun ele ötüp, Türk için dili lallar.

Gücüm yok deme bana, sesin var haykıracak,

Hiç değilse konuş be, gücün yoksa verecek,

Huzuru İlahide, Rabbim senden soracak,

Haksızlık karşısında, şeytandır susan diller.

Bir nefes hürriyete, vatanın dağlarında,

Canlarını verdiler, gencecik çağlarında,

Filizlenip yeşeren, Türkistan bağlarında,

Fidanlar boyun büktü, açmadan soldu güller.

Rabbim mazlumu korur, gün döner hesap döner,

Sanmaki Türklük odu, Türkistanımda söner,

Dışı kül kaplasada, altında ateş yanar,

Bir nevruz yeli essin, dağılsın hele küller.

Şehidim rahat uyu, bu od senle yanacak,

Ergenekondan ruhun, dağı delip inecek,

Yüz suyun hürmetine, gözyaşları dinecek,

Rabbim’den bunu niyaz, ediyor mazlum kullar.

Ey Doğu Türkistanım, vatanım, ata yurdum,

Beni affet diyemem, suçluyum, uzak durdum,

Gönlümü uzaklardan, esen rüzgâra verdim,

Uygur yiğitlerine, götürüp versin yeller.

İLHAN ESEN

Paylaş:

“395) AH! DOĞU TÜRKİSTAN…” yazisina 1 Yorum yapilmis

Yorum yap

Sayfalar